گرچه من پستم و بي ارزشم و ناچيزم هر چه دارم همه در پاي حسين مي ريزم
گرشود از دم روضه گذر تابوتم سر برارم زكفن سينه زنان برخيزم
واويلا به كربلا
مارا رسان به كربلا پيش امام و شهدا ياري نما رهبر ما شفا بده مرضاي ما
نينوا دشت بلا حاضري كرببلا زينبم غم مخوري منزل آخر اينجاست
كربلايي كه به من وعده ي آن را دادند جدم ومادرم وحضرت حيدر اين جاست
قدري آرام به هنگام پياده شدنت نظري جانب شش ماهه گوهر بارم كن
دختر شير خدا اين همه محرم داري لطف كن تكيه به دستان علمدارم كن
پاي بگذار به اين دشت بلا خواهر من محمل و ناقه بلند است به هنگام ورود
دست خود را بنه بر دست علي اكبر من
واويلا به كربلا
اي علمدار برو خيمه ي زينب بر پا وسط خيمه اصحاب وبني هاشم كن
خواهرم خيمه مهياست به هنگام ورود تكيه بر دوش علمدار من و قاسم كن
بهر اسايش وآرامش اهل حرم به ابوالفضل بگو عيد دهد ترتيبي
خيمه برپا بكند تاكه جلوي خورشيد به گل روي سه ساله نرسد اسيبي
مشك ساقي پرآب است به همراه رباب پسرم را همگي برده كه سيراب كنند
اين همه بغض نكن دست و دلم مي لرزد غم نخور پشت سر ماست وآه مادر
دشت آرام وحسين توسرپاست هنوز اتفاقي كه نيوفتاده هنوز اي خواهر
نه هنوز آمده شمرو نه هنوز آمده ضجر نه هنوز آمده خوني كه بلا بر خيزد
به ابوالفضل اگر اذن دهم كوفه و شام سرشمرو عمر سعد فرو ميريزد
اشك هارا تونگهدار براي گودال كه كند ياري اشك پدرو مادر من
صبر كن چند شب و چند روز دگر مانده هنوز كه ببيني به سر نيزه ي اعدا سر من
------------------------------
اين اشك نيست آب زلال ومطهر است
اين چشم نيست چشمه اي از حوض كوثر است
ظرف نزول رحمت پروردگار شد
چشمي كه پاي مجلس اين روضه ها تر شد
چشمي كه بيشتر به خودش گريه ديده است
فردا كنار فاطمه با آبرو تر است
ما خشك مي شويم ولي بار مي دهيم
دنياي گريه مزرعه ي سبز محشر است
فرموده است حضرت صادق هرآن كسي
گريان جد ما شده بامن برادر است
در حج ودر عبادت و درسجده هاي شب
گريه كن حسين شريك پيغمبر است
مارا ازاين تلاطم دنيا حراس نيست
تا كشتي نجات حسيني شناور است
بر من لباس نوكريم را كفن كنيد
نوكر بهشت هم برود باز نوكر است
انترو پومتري